Nieodpowiedzialna? W gruncie rzeczy nie żałuję niczego, na co się w życiu zdecydowałam, choć kilka decyzji podjęłam pod wpływem chwili.
Nie mogę napisać, że któraś z nich nie wyszła mi na dobre, bo nawet, jeśli coś nie potoczyło się tak, jak chciałam, to przecież wyniosłam z tego naukę.

Niech zatem więc będzie, że najbardziej nieodpowiedzialne było pływanie w górskim potoku w środku zimy, bo poważnie się wtedy zmroziłam. Mogło skończyć się zapaleniem płuc, skończyło się zahartowaniem na całą zimę - nie chorowałam nawet przez dwa dni :)

Nieodpowiedzialna? W gruncie rzeczy nie żałuję niczego, na co się w życiu zdecydowałam, choć kilka decyzji podjęłam pod wpływem chwili.
Nie mogę napisać, że któraś z nich nie wyszła mi na dobre, bo nawet, jeśli coś nie potoczyło się tak, jak chciałam, to przecież wyniosłam z tego naukę.

Niech zatem więc będzie, że najbardziej nieodpowiedzialne było pływanie w górskim...

Trudno mi określić która z moich dotychczas podjętych decyzji zasługiwała by na miamo najbardziej nieodpowiedzialnej. Do każdej zrobionej przez siebie głupoty szłam i się przyznawałam, nawet zanim jeszcze ktokolwiek o tym wiedział czy odkrył co zrobiłam. Jednak nie żałuje każdej nieodpowiedzialnej decyzji, bo dzięki nim nauczyłam się odpowiedzialności za siebie i też czasem za innych.

Trudno mi określić która z moich dotychczas podjętych decyzji zasługiwała by na miamo najbardziej nieodpowiedzialnej. Do każdej zrobionej przez siebie głupoty szłam i się przyznawałam, nawet zanim jeszcze ktokolwiek o tym wiedział czy odkrył co zrobiłam. Jednak nie żałuje każdej nieodpowiedzialnej decyzji, bo dzięki nim nauczyłam się odpowiedzialności za siebie i też czasem...

Moja najgorsza decyzja?
Wyobraźcie sobie zbuntowaną dziewczynę. Wiek ok 13 lat. Nosi czarne ubrania, mocny makijaż podkreślający ciemno brązowe oczy. Brak chęci do chodzenia do szkoły, nienawiść do nauki. Przekleństwa itd. To byłam ja. Jeszcze parę lat temu. Ale to nie była zła decyzja, moje zachowanie nie było złą decyzją. Czułam się wolna i byłam sobą, cieszyło mnie to.
Chciałam mieć kolczyki w uszach i to dużo. Oczywiście rodzice wyrazili sprzeciw. Myślicie, że się posłuchałam. No oczywiście, że tak. Dlaczego? Bo zagrozili, że zamkną mnie w domu i nie pozwolą nigdzie wychodzić. Nie uczyłam się, nie czytałam książek, mogłam się nie przejść. Nie miałam co robić we własnym domu. Zrobiłam zakład z rodzicami. Ja poprawiam oceny oni pozwalają mi na kolczyki.
Najgorsza decyzja w moim życiu. Zaczęłam się uczyć i po trzech latach mam 8 dziurek w uszach. Ale to nie te dziury były tym dlaczego to była zła decyzja. Podejmując zakład straciłam siebie, bezpowrotnie. Moja osobowość się zmieniła ale nie czułam, że to jestem ja. Stałam się kimś obcym. Teraz kocham czytać książki, cieszy mnie to. Lecz nie czuje się sobą. Nie jestem już taka jak dawniej. Teraz jestem miła, grzeczna, z dobrymi ocenami, pomocna i bla bla bla. Zła decyzja i straciłam siebie. Śmieszne , prawda???

Moja najgorsza decyzja?
Wyobraźcie sobie zbuntowaną dziewczynę. Wiek ok 13 lat. Nosi czarne ubrania, mocny makijaż podkreślający ciemno brązowe oczy. Brak chęci do chodzenia do szkoły, nienawiść do nauki. Przekleństwa itd. To byłam ja. Jeszcze parę lat temu. Ale to nie była zła decyzja, moje zachowanie nie było złą decyzją. Czułam się wolna i byłam sobą, cieszyło mnie to.
...

Ciągłe wybory, nawet te pozornie błahe - definiują nasze życie. Czasem najbardziej nieodpowiedzialne wybory dotykają nas nie w wyniku jakichś dłuższych rozmyślań czy zbiegów okoliczności, a w wyniku zwykłych codziennie wykonywanych czynności. W moim przypadku było to tak:
Musieliśmy stawić się z niespełna dwuletnim dzieckiem w poradni, znajdującej się kilkadziesiąt km od naszego miasta. Lato, gorąco, podróż autem bez klimatyzacji i kilku tzw. "zawalidrogów" skutecznie wprawiły mnie w nastrój towarzyszący Kubicy przed startem. Przecież to ja się spieszę, przecież tylko mi jest gorąco, przecież tylko jadę w ważnej sprawie! To wszystko sprawiło, że mijając TIR-a na odcinku dwupasmowej drogi prawie wbiłem się w słupek rozgraniczający pasy o przeciwnych kierunkach ruchu. Decyzją o wyprzedzaniu innego pojazdu zaryzykowałem zdrowie i życie własnej rodziny i swoje...

Ciągłe wybory, nawet te pozornie błahe - definiują nasze życie. Czasem najbardziej nieodpowiedzialne wybory dotykają nas nie w wyniku jakichś dłuższych rozmyślań czy zbiegów okoliczności, a w wyniku zwykłych codziennie wykonywanych czynności. W moim przypadku było to tak:
Musieliśmy stawić się z niespełna dwuletnim dzieckiem w poradni, znajdującej się kilkadziesiąt km od...

Nieodpowiedzialną decyzję podjęłam mając 16 lat. Razem z klasą nie poszliśmy do szkoły, bo był to dzień, kiedy większość jechała na film "Katyń" i w szkole byłyby praktycznie same zastępstwa. Pomyślałam "skoro inni nie przychodzą to dlaczego ja muszę siedzieć na lekcjach?" Teraz patrząc na to z perspektywy dorosłej osoby myślę, że nie było warto. Wyrobiliśmy sobie niekorzystną opinię na nasz temat a zachwiane zaufanie trudno odbudować. Ale to był taki wiek, okres buntu, każdy musi się chociaż raz w życiu przejechać, żeby potem zrozumieć.

Nieodpowiedzialną decyzję podjęłam mając 16 lat. Razem z klasą nie poszliśmy do szkoły, bo był to dzień, kiedy większość jechała na film "Katyń" i w szkole byłyby praktycznie same zastępstwa. Pomyślałam "skoro inni nie przychodzą to dlaczego ja muszę siedzieć na lekcjach?" Teraz patrząc na to z perspektywy dorosłej osoby myślę, że nie było warto. Wyrobiliśmy sobie...

Czy nieodpowiedzialna? Może trochę tak.. może zbyt naiwna...? Może ryzykowna? Smutne ale prawdziwe... Zawsze wydawało mi się, że jestem ostrożna... Ale ten jeden raz... Zbyt szybko powiedziane "tak"... Zbyt szybkie obdarzenie kogoś zaufaniem... za mocno się zakochałam, żeby to realnie ocenić... Niektóre rzeczy da się cofnąć... jeszcze w zgodzie z własnymi wartościami... ale z jaką szkodą dla psychiki... tak bym chciała powiedzieć swojej dawnej "ja": "Poczekaj... Daj sobie czas... Bądź ostrożna. Ludzie tak łatwo się nie zmieniają..." W dniu dzisiejszym stoję przed pochodną tej decyzji... Czy wybaczyć jeszcze ten jeden raz? Spróbować zrozumieć? Czy odciąć się od tego co było, grubą kreską... Z tą różnicą, że dziś mam już oczy szeroko otwarte a serce ostrożniejsze. To dla mnie lekcja pokory i asertywności.

Czy nieodpowiedzialna? Może trochę tak.. może zbyt naiwna...? Może ryzykowna? Smutne ale prawdziwe... Zawsze wydawało mi się, że jestem ostrożna... Ale ten jeden raz... Zbyt szybko powiedziane "tak"... Zbyt szybkie obdarzenie kogoś zaufaniem... za mocno się zakochałam, żeby to realnie ocenić... Niektóre rzeczy da się cofnąć... jeszcze w zgodzie z własnymi wartościami... ale...

Zapomniany walc[bookLink]4270975|Zapomniany walc[/bookLink]

Zapomniany walc[bookLink]4270975|Zapomniany walc[/bookLink]

 [bookCover]4270975|Zapomniany walc[/bookCover]